ubi

ŭbī̆, adv. [for quo-bi; cf. Gr. pou, po-thi; Ion. ko-thi].

I.

Lit.

A.

A relative local particle, denoting rest in a place, in which place, in what place, where.

1.

With corresp. ibi:

in eam partem ituros atque ibi futuros Helvetios, ubi eos Caesar constituisset,

Caes. B. G. 1, 13:

velim, ibi malis esse, ubi aliquo numero sis, quam istic, ubi solus sapere videare,

Cic. Fam. 1, 10; cf.:

nemo sit, quin ubivis, quam ibi, ubi est, esse malit,

id. ib. 6, 1, 1:

ergo, ubi tyrannus est, ibi... dicendum est plane nullam esse rem publicam,

id. Rep. 3, 31, 43:

ibi unde huc translata essent, atque ubi primum exstitissent,

id. ib. 2, 16, 30.—

2.

Referring to other expressions of place:

omnes, qui tum eos agros, ubi hodie est haec urbs, incolebant,

Cic. Rep. 2, 2, 4:

non modo ut Spartae, rapere ubi pueri et clepere discunt,

id. ib. 4, 5, 11:

in ipso aditu atque ore portus, ubi, etc.,

id. Verr. 2, 5, 12, § 30.—

3.

With the interrogative particle nam suffixed:

in quā non video, ubinam mens constans possit insistere,

Cic. N. D. 1, 10, 24.—

4.

With terrarum, loci (v. terra and locus):

non edepol nunc, ubi terrarum sim, scio, si quis roget,

Plaut. Am. 1, 1, 180:

quid ageres, ubi terrarum esses,

Cic. Att. 5, 10, 4:

ubi loci fortunae tuae sint, facile intellegis,

Plaut. Capt. 5, 2, 5:

ut inanis mens quaerat, ubi sit loci,

Plin. 7, 24, 24, § 90.—

5.

Repeated ubi ubi, also written as one word ubiubi, wherever, wheresoever = ubicumque (very rare):

ubi ubi est, fac, quamprimum haec audiat,

Ter. Eun. 5, 8, 12:

sperantes facile, ubiubi essent se... conversuros aciem,

Liv. 42, 57, 12.—With gentium:

ubi ubi est gentium,

Plaut. As. 2, 2, 21.—

B.

In a direct interrogation, where? So. Ubi patera nunc est? Me. In cistulā, etc., Plaut. Am. 1, 1, 264:

ubi ego perii? ubi immutatus sum? ubi ego formam perdidi?

id. ib. 300:

ubi inveniam Pamphilum? Ubi quaeram?

Ter. And. 2, 2, 1; 2, 2, 6:

ubi sunt, qui Antonium Graece negant scire?

Cic. de Or. 2, 14, 59:

heu! ubi nunc fastus altaque verba jacent?

Ov. H. 4, 150 Ruhnk.—

2.

Esp., with gentium:

ubi illum quaeram gentium?

Plaut. Ep. 5, 2, 13; and with the interrog. particle nam suffixed:

ubinam est is homo gentium?

id. Merc. 2, 3, 97:

o di immortales! ubinam gentium sumus?... in quā urbe vivimus?

Cic. Cat. 1, 4, 9 (v. gens).—

II.

Transf.

A.

Most freq. of time, when, whenever, as soon as, as:

ubi summus imperator non adest ad exercitum,

Plaut. Am. 1, 3, 6:

ubi ego Sosia nolim esse, tu esto sane Sosia. Nunc. etc.,

id. ib. 1, 1, 284:

ubi friget, huc evasit,

Ter. Eun. 3, 3, 11:

ubi lucet, magistratus myrrhā unguentisque unguentur,

Varr. L. L. 6, § 87 Müll.:

ut sol, victis ubi nubibus exit,

Ov. M. 5, 571:

qualis, ubi hibernam Lyciam Xanthique fluenta Deserit (Apollo),

Verg. A. 4, 143:

ubi semel quis pejeraverit, ei credi postea non oportet,

Cic. Rab. Post. 13, 36:

hoc ubi Amphitruo erus conspicatu'st meus, Ilico, etc.,

Plaut. Am. 1, 1, 87:

ubi de ejus adventu Helvetii certiores facti sunt, legatos ad eum mittunt,

Caes. B. G. 1, 7:

ubi ea dies venit, etc.,

id. ib. 1, 8:

quem ubi vidi, equidem vim lacrimarum profudi,

Cic. Rep. 6, 14, 14:

ubi galli cantum audivit,

id. Pis. 27, 67:

at hostes, ubi primum nostros equites conspexerunt... impetu facto, etc.,

Caes. B. G. 4, 12; Quint. 7, 1, 6.—With subj., Hor. C. 3, 6, 41.—With inf. hist., Tac. A. 12, 51.—

2.

With correl. adv. of time (mostly anteand post-class.; not in Cic. or Caæs.).

(α).

With tum:

otium ubi erit, tum, etc.,

Plaut. Rud. 2, 4, 13:

ubi convivae abierint, tum venias,

id. Stich. 4, 2, 14; id. Pers. 4, 7, 18; Quadrig. ap. Gell. 2, 2, 13:

cetera maleficia tum persequare, ubi facta sunt,

Sall. C. 52, 4; Cato, R. R. 33, 2; 33, 45 fin.: ubi conticuerit recte tumultus, tum in curiam patres revocandos esse, Liv. 22, 55, 8; 25, 38, 4; 43, 5, 6;

44, 34, 5: ut, cum admissa et perpetrata fuerint, tum denique, ubi, quae facta sunt infecta fieri non possunt, puniantur,

Gell. 6 (7), 3, 42.—Esp., with tum demum:

ubi jam caro increscit, tum demum et balineis raris utendum erit,

Cels. 7, 4 fin.; 3, 6; 7, 27; Gell. 16, 8, 16.—

(β).

With tunc:

ubi vis acrior imminet hostium, tunc, etc.,

Veg. Mil. 1, 24:

tunc est consummata infelicitas. ubi, etc.,

Sen. Ep. 39, 6; 89, 15; 89, 19.—Esp., with tunc demum, Cels. 3, 10.—

B.

In colloq. lang., referring to things or persons, instead of the relative pronoun, in which, by which, with which, wherewith, etc.; or of persons, with whom, by whom, etc.:

ne illi sit cera, ubi facere possit litteras,

Plaut. As. 4, 1, 22:

hujusmodi res semper comminiscere, Ubi me excarnifices,

Ter. Heaut. 4, 6, 9:

cum multa colligeres et ex legibus et ex senatusconsultis, ubi, si verba, non rem sequeremur, confici nihil posset,

Cic. de Or. 1, 57, 243:

si rem servassem, fuit, ubi negotiosus essem,

Plaut. Truc. 1, 2, 38; cf.:

est, ubi id isto modo valeat,

Cic. Tusc. 5, 8, 23; v. sum, I. B. 5. b. b:

neque nobis adhuc praeter te quisquam fuit, ubi nostrum jus contra illos obtineremus,

with whom, Cic. Quint. 9, 34:

Alcmene, questus ubi ponat aniles, Iolen habet,

Ov. M. 9, 276.